29 (10) april – Daar geniet ik altijd zo van!

De tekst hieronder heb ik 2,5 week geleden geschreven. Het online zetten was er nog niet van gekomen omdat ik nog foto’s wilde zoeken bij de tekst. En toen kwam eigenlijk heel snel het moment dat de zorgtaak intensiever werd en ik niet meer toe kwam aan het uitzoeken van de foto’s. Dus deze tekst is achterhaald, inmiddels is er weer veel veranderd – daarover meer in de volgende blog.

Goed dus, 2,5 week geleden: Daar geniet ik altijd zo van!Dat is denk ik wat mam het meeste zegt de laatste week. Naast ‘wow’ en ‘die bewonder ik’ (en ‘wat een gedoe’, maar we hebben het nu even over de leuke dingen). Het insmeren van haar gezicht met haar favoriete Nutrix creme, een pizza, alle bloemen en planten die ze van mensen gekregen heeft en nog steeds op het balkon staan (daar blijven ze namelijk weken goed), een kop koffie, vrijwel alles wat eetbaar is, cappuccino, bezoek, het uitzicht, het huis, een wandeling, de zon, de huisarts, de thuis- en nachtzorgers, medicijnen (want eetbaar), douchen, haren wassen, de warme lamp, de rolstoel, slapen op het balkon, slapen op de bank, slapen in bed, de buren, de foto’s, een amaryllis die open gaat, Fokke’s nieuwe kleren, en alle mensen om haar heen. Onderaan de blog een hele rits foto’s!

Waar ze echt niet van geniet is de manier waarop ik haar haar opsteek. Dat kan ik dus echt niet, moet ik een paar keer per dag (elke keer als er een spiegel voorbij komt) aanhoren. Maar wel met een guitige grijns, gelukkig.

Sinds de vorige blog, nog maar iets meer dan een week geleden, is er weer heel veel gebeurd. Mam ging vorig weekend echt heel erg snel achteruit en ze was ook enorm bang. Maandag ging het nog verder achteruit, enorm naar om mee te maken. We hebben een beetje kunnen zien wat er komen gaat en we dachten ook dat het misschien heel snel afgelopen zou zijn. De huisarts kwam, medicijnen zijn aangepast en het ging dezelfde dag al enorm vooruit. Ook is er vanaf maandag nachtzorg. Iemand komt van 23:00 tot 7:00 in de huiskamer zitten om te helpen in de nacht, als dat nodig is. Dan hoeft pap ook niet meer bang te zijn dat hij te diep slaapt als mam ergens last van heeft. Dus komt hij weer iets meer aan zijn nachtrust toe.

Maandagmiddag ging het zo snel vooruit dat ik nog een wandeling met haar gemaakt (zij in de rolstoel) en hebben we genoten van de bloeiende magnolia’s en bloesems in het Westerpark. En daar heeft ze zelfs ook zelf nog een stuk gelopen achter de rolstoel. De hele rest van de week is een goed geweest. Dinsdag kwamen zus Joke en Annemiek langs, woensdag vriendin Joke, donderdag kwam Lidia weer ontbijten en als absolute topper was er vrijdag.

Vrijdag zijn Thea en ik met mam naar de Haarlemmerdijk geweest en hebben koffie en een ‘zin in zoet’ besteld. En wat je dan krijgt? Een soort high tea voor 2 personen met brownie (chocolate fudge), cheesecake (die was er niet dus een apple crumble), dadeltaart, muffin, kaneel rozijn bagel, creamcheese, & aardbeienjam. In een woord: FEEST!
Met de taxi naar huis, slapen en daarna kwam Marc die weer met mam ging wandelen en lekker bleef eten. Ook hij heeft enorm genoten en hebben ze samen erg gelachen om kleine dingen. Mam was zo ontzettend moe die avond dat ze bijna niet meer naar bed kon lopen. Maar dat vond ze helemaal niet erg, zo heeft ze genoten.
Verder zijn we wel bezig met de laatste loodjes denken we. De medicijnen zijn deze week voor de laatste keer verhoogd. Een hogere dosering kan niet. Hoe lang deze dosering werkt is niet van tevoren vast te stellen, maar de verwachting is dat het niet lang zal zijn.