30 november – en daar gingen we weer

…naar de VU voor weer een bezoek aan de neuroloog, Dr. Postma. Was hij de eerste keer, vorige week, gehaast en bijna verward, vandaag nam hij ruim de tijd om uit te leggen.
Uit te leggen waarom hij en zijn collega’s er van uitgaan dat er een tumor is die de epileptische aanval veroorzaakt heeft.

Hij heeft beelden van de laatste MRI laten zien waar inderdaad goed te zien was dat er een plek is aan de linkerkant die afwijkt van de rechterkant. Wat ‘wolliger’, vond ik zelf. En op basis van deze foto’s samen allerlei andere observaties die zij hebben gedaan denken ze dat de kans op een tumor groot is.
Maar het is ook niet zo dat het als zodanig te herkennen is. Dr. Postma gaf aan dat hij op basis van zijn jarenlange ervaring meestal vrij zeker weet wat hij ziet op een foto. En dat heeft hij hier niet.
Hij sluit ook niet uit dat er toch ook misschien helemaal géén tumor is. Maar – hij kan het niet duidelijk genoeg zeggen – hij en al zijn collega’s denken het wél. Maar is wel eerder voorgekomen dat zij er allemaal naast zaten, zei hij dan toch ook weer….

Het gebied waar het om gaat is wel een lastig, risicovol gebied. Het is belangrijk voor veel dingen (zoals spraak) en daarom moeilijker te opereren dan sommige andere stukken van de hersenen. Hij heeft het met iets andere woorden gezegd denk ik, maar het komt er op neer dat er in dit gebied niet even een flink stuk weggehaald kan worden. Zelf ging ik daar eigenlijk al wel van uit, maar mam is daar wel van geschrokken.

Wat hij – kregen wij de indruk – een goed teken vond is dat het nog steeds vooruit gaat met mam. Aanstaande maandag hebben we een afspraak met een neurochirurg om het vervolg te bespreken. Dr. P. had al eerder aangegeven dat dat dan zou gaan om een biopsie. Maar gezien het feit dat het wel steeds beter gaat met mam kan hij zich toch voorstellen dat er eerst toch nog een MRI wordt gemaakt. Gelukkig!

En Dr. P. kan zich zelfs voorstellen dat we op basis van gesprekken met de neurochirurg (en na een MRI denk ik) eerst aankijken of/hoever mam herstelt. Dan zal dan ook een afweging van risico’s zijn.

Omdat het bloed nog niet onderzocht was na het starten met de epilepsie medicijnen moet dat nog even gebeuren. Opgewekt vertelde Dr. P. ook nog even tussen neus en lippen door dat sommige mensen wel 10 of 20 kilo aankomen van het medicijn. Oei…. vandaar dus dat de chocoladeletters zo lekker smaken….

Binnenkort op de website ook weer wat verslagjes van afgelopen week met wat foto’s.

tot de volgende keer!