DONDERDAG 19 NOVEMBER
Deze keer wordt de tekst geschreven door mij, Jacques, de echtgenoot van Jannie.
Na een goede nachtrust is er veel belangstelling voor de bijlage van de Volkskrant. Het blijft bij het kijken van plaatjes want het lezen lukt niet. Jannie kan wel schrijven, ze legt wat afspraken vast en maakt voor mij een boodschappenlijstje. Gek is wel dat ze niet terug kan lezen wat ze opgeschreven heeft.
Ze vindt het belangrijk dat ze er goed uitziet dus wordt er flink wat tijd uitgetrokken om voor de spiegel zichzelf op te tutten.
Tegen lunchtijd komen zus Joke, zwager Bert en Jacqueline langs, later inde middag wipt een buurvrouw even binnen om te horen hoe het gaat en vanaf een uur of drie 3 is vriendin Miriam te gast. Er wordt veel gepraat over wat er allemaal is gebeurd en wat dat allemaal heeft betekend en nog gaat betekenen.
Praten gaat steeds beter alleen het zoeken naar woorden om iets speciaal uit te drukken gaat niet of moeizaam. Ook het zoeken van voorwerpen in huis lukt niet altijd.
Na het vertrek van Miriam komen beide buurmannen, die ons geholpen hebben bij de crisissituatie, even bijpraten. Daarna was het wel genoeg geweest en hebben we de avond rustig doorgebracht Jannie met een handwerkje en ik met de krant.
Een opmerkelijk fenomeen. Jannie kan niet lezen maar kan feilloos aangeven hoe laat het is op haar priegelige horloge.
Via Jacqueline vernomen dat er zeer binnenkort een afspraak gemaakt zal worden met het VU Medisch Centrum om te horen hoe het verder gaat/moet met Jannie.
Jannie kijkt uit naar vrijdag want dan komt hartsvriendin Thea op bezoek. Vrijdagmorgen is al eeuwenlang de morgen waarop ze samen naast boodschappen hun vreugde, verdriet en geheimen delen.