Het is al weer even geleden sinds de laatste post. Een maand geleden om precies te zijn. Iedereen die een foto heeft gestuurd ontzettend bedankt. Het is steeds vaker nodig om foto’s te bekijken om de juiste naam erbij te vinden! Dus heb je nog geen foto opgestuurd (per post of digitaal) – doe dat dan nog alstjeblieft!
Ondanks dat mam achteruit gaat was ze enorm onder de indruk van een college van Beatrice de Graaf die bij DWDD te gast was (bekijk hier de uitzending). Wat Beatrice vertelde had mam echt geraakt en ze was er erg van onder de indruk.
Inmiddels, een ruime twee weken later, lijkt dat al weer zo ver weg. De laatste 2 weken lijkt het wel alsof het elke dag echt wel weer een beetje minder gaat. Ze is meer vermoeid, staat minder stabiel, heeft meer moeite met handelingen en is ook verdrietiger.
Na de paniekaanval duurde het even voordat mam weer ‘terug’ was. Dit was vlak daarna.
Zaterdag de 19e was ze ‘s avonds ineens zó verdrietig dat ze zo erg ging hyperventileren dat we de ambulance hebben laten komen. Ze was niet meer aanspreekbaar. Uit tests bleek dat alles (bloeddruk, hartslag etc.) allemaal prima in orde was en dat ze inderdaad een paniekaanval had gehad en daardoor even was flauwgevallen. Het heeft een paar uur geduurd voordat ze weer ‘terug’ was. De gevolgen/achteruitgang waren niet zo groot als met de eerdere epileptische aanvallen maar ook hierdoor is ze weer even een extra stapje achteruit gegaan. Het lijkt of hiermee ook angst en verdriet iets meer een intrede heeft gedaan. Ook zegt ze steeds vaker dat ze minder ziet.
Mam heeft ook steeds minder behoefte aan bezoek. We hebben afgesproken dat iedereen van Adidam/Adida die nog langs wil komen via Miriam kijkt of daar behoefte aan is.
De volgende dag zijn we op zoek gegaan naar een rollator. Daar wilde ze eerst niet aan (want dan zien ze allemaal dat er iets is) maar nadat ik een heel hip filmpje met lekkere muziek en jonge mensen had gevonden raakte ze helemaal enthousiast. Zo-eentje wilde ze wel!! Dus ik meteen marktplaats op, gevonden, gebeld en pap heeft ‘m opgehaald samen met Fokke. Wat een feest. Ze is er zó blij mee! Want nu durven ze weer naar buiten. Het is een rollator-rolstoel. Dus eerst samen wandelen en als het dan te vermoeiend wordt kan pap haar duwen. Dat is ook best zwaar trouwens, maar ook leuk. Weer samen naar de bakker en de markt. Dat was er al een tijdje niet meer van gekomen. En dan komen ze ook zomaar weer op de koffie! Met als extra traktatie een prachtige regenboog.
Volgende week start begeleiding door thuiszorg die in de loop van de ochtend komt helpen met douchen en aankleden etc.. Ook is er een gespecialiseerde vrijwillige mantelzorger die vanaf nu af en toe pap ontlast. Eigenlijk moet mam continue in de gaten worden gehouden. Voor je het weet heeft ze in een onbewaakt moment tandpasta op haar gezicht gesmeerd. Dat doet pijn. Gelukkig niet gevaarlijk, maar gevaar schuilt dus in een klein hoekje. Constant allert zijn is enorm vermoeiend dus het is fijn dat daar ook wat extra hulp bij komt.
Vandaag, 31 maart, was een goede dag, beter dan de dagen aan het begin van de week. Dat kan dus ook, dat het weer even beter gaat. Heerlijk!
Tegenwoordig ontbijt ik door de weeks op de Van der Palmkade. En vandaag was Lidia er ook bij het ontbijt. Erg gezellig! Maar daar moet je natuurlijk wel wat voor doen hè, zo’n ontbijt…..
